In de streek waar wij nu rondfietsen is het een opeenstapeling van fraaie valleien, waar je prima kunt wandelen. Opweg naar de Soganli vallei fietsen we een stukje om naar het dorp Güzelyurt. De bakermat van de Byzantijnse kerk en bekend om de inwonersruil met een Grieks dorp in 1920. Ook Güzelyurt heeft een kloostervallei met tientallen kerkjes om in te verdwalen, maar wij bezoeken alleen de kerk van St. Gregory, gebouwd in 385 voor onze jaartelling en nu in gebruik als moskee! Het kerkje is in 1835 prachtig gerestaureerd, maar verder niet zeer bijzonder voor de minder gelovigen. Voordat we verder fietsen nodigt de groenteboer in het dorp (...ja alweer) ons uit voor een kopje cay. Door deze onderbrekingen komen we niet ver vandaag. We vervolgen onze rit door de prachtig glooiende omgeving met vrij zicht op de Hasan Dagli. Op aanraden van Ferit de schoenmaker gaan we opzoek naar het Narligölu. Een perfect rond kratermeer met een omtrek van 3,7 kilometer. De klim er naartoe is vervelend zo aan het eind van de dag en we moeten zelfs een stukje lopen. Er staat hier een thermaal hotel en de gedachte aan een warm bad, inclusief massage verzacht de pijn. We besluiten eerst nog even het rondje om het kratermeer te fietsen. Halverwege komen we in contact met een familie uit het nabijgelegen Sofular. Oma en opa, twee dochters, één zoon en drie kleinkinderen. Ze zijn met de tractor gekomen met daar achter een mooi beschilderde boerenkar, waarvan elke boer hier er één bezit. We mogen er op het kleed bij komen zitten. De verleiding is groot om hier ons tentje op te slaan, maar het luxe hotel lonkt. We betalen €65,- voor twee personen inclusief massage, sauna, thermaalbad, ontbijt, lunch en avondeten in een **** hotel! Het zwembad gevuld met vies bruin, genezend water uit het kratermeer hebben we geheel voor onszelf. We laten ons daarna grondig schoon schrobben, veelvuldig afspoelen en de vermoeide spieren worden hardhandig gemasseerd.
Herboren stappen we weer op de fiets en even voor Derinkuyu zien we zeker 100 vrouwen en meisjes diep voorovergebogen tussen de aardbeienplanten op zoek naar rode zoete aardbeitjes. Een ongebruikelijk gewas in het gebied waar de aardappel koning is! Al snel horen we van Serkan, een Turk geboren en getogen in Nederland, hoe het zit. Door de crisis was hij als bouwkundig ingenieur al meer dan een jaar werkloos. Op zoek naar een betere toekomst is hij richting Turkije vertrokken. Met pijn in het hart heeft hij huis, familie en vrienden moeten achterlaten. Hij heeft hier nu samen met zijn neef deze aardbeien kwekerij opgezet en het gaat ze voor de wind! Van zes hectare zijn ze al uitgebreid naar twintig hectare en volgend jaar willen ze nog groter. De aardappelboeren zijn lui volgens hem, ze willen maar één keer zaaien en dan oogsten. Aardbeienteelt is te arbeidsintensief. Serkan kan tussen mei en oktober doorlopend van dezelfde plant oogsten. De vrouwen uit het nabijgelegen Derinkuyu krijgen per kistje betaald, om het doorwerken te bevorderen. De supervisie ligt in handen van mannen uit andere dorpen, zodat vriendjespolitiek wordt tegengegaan. Wij ondervinden tijdens onze lunchstop dat de aardbeien van uitstekende kwaliteit en heerlijk zoet zijn, als we het pond meegekregen aardbeien op een broodje nuttigen.
We naderen Soganli uit het noordwesten en hebben een flinke wind in de rug. De glooiende hoogvlakte waar wij op fietsen opent zich net voor het plaatsje Basköy in een indrukwekkende kloof á la grand canyon. Vertraagt door het blijven fotograferen van Robin vorderen we ondanks de afdaling gestaag. De laatste 11 kilometer zijn prachtig fietsen met het avondlicht in de rug. Moe en hongerig als we zijn, stoppen we bij de eerste gelegenheid aan het begin van het dorpje, in dit geval restaurant Kapadokya. In de tuin mogen we onze tent opzetten. Na een rustig nachtje en lekker ontbijtje, laten we de fietsen opgepakt hier achter en hebben de vallei en de kerkjes geheel voor ons zelf. We wanen ons in de tijd van de Romeinen en Byzantijnen, die in deze streek hun sporen hebben achtergelaten. Dit is een voorproefje van wat ons in Kapadokya staat te wachten. Op het schaduwrijke en sfeervolle terrasje van een klein pensionnetje, waar vijf schattige puppies rondhuppelen zien we drie uur later de eerste tourbussen arriveren.
Dezelfde mooie vallei als de dag ervoor doen we nog een keer, maar nu heuvel op en wind tegen. Vanuit Güzelöz gaat het de komende zes kilometer serieus omhoog, voordat we weer op 1600 meter hoogte zitten, waar de volgende besneeuwde vulkaan ons alweer toelacht. Overal bloemen langs de kant en goudgele graanvelden. Dit is het mooiste stuk in Turkije dat we tot nu toe fietsen. Het laatste stuk naar Ürgüp is nagenoeg alleen maar afdalen. We gaan door naar de Kaya camping even voorbij Ortahisar en komen door een flinke klim en de vervelende wind daar net voor zonsondergang aan. De volgende ochtend worden we om 5:00 uur wakker van een irritant gebrom. We gaan de tent uit en bij de rand van de camping aangekomen, vergapen we ons met de rest van de campinggasten aan de ruim zeventig heteluchtballonnen die ofwel aan het opstijgen zijn of al in de lucht hangen voor de zonsopkomst. Vanuit de luchtballon moet dat een onbeschrijfelijk mooie ervaring zijn. Nou wij vinden deze ballonmassa al niet te bevatten en dan is het nog niet eens hoogseizoen! Het is windstil weer en geen wolkje aan de hemel..... Een zekerheidje in Kapadokya zullen we de komende vier ochtenden merken. We staan voor het eerst op een echte camping met schoon sanitair en er is zelfs een zwembad! Vanuit de camping doen we meerdere wandelingen, die allen verschillend en prachtig zijn. De Rozen- en Rodevallei met zijn tunnels en cafeetjes, door het landschap van roomijs. De Liefdesvallei met zijn fallus vormige gesteente en steeds smaller wordende vallei naar het dorpje Uchisar met zijn dure hotels en schattige huisjes. Een rondje tafelberg op de fiets via Göreme, Cavusin, Zelve en Ürgrüp weer terug naar de camping. Ook het openlucht museum dat ons een beetje tegenvalt na ons bezoekje aan Soganli! De fresco's van de kerkjes zijn wel in veel betere staat. Vooral heel vroeg opstaan en tijdens de ballonvaarten wandelen is grandioos om te doen. Door Göreme gaat een dikke streep. Er is teveel toerisme en onze fietspomp wordt gestolen in het uurtje dat we er rondlopen! Flink balen..... en geen eenvoudige zoektocht naar een onmisbare nieuwe.
We ontmoeten de fietsers Ursula en Martin uit Zwitserland. Zij hebben drie maanden voor hun reis. We zijn ze eerder bij ons vertrek uit Ihlara tegen het lijf gelopen. Verder staan we op de camping naast Karin en Markus ook uit Zwitserland. Zij reizen voor onbepaalde tijd per motorfiets en misschien komen we elkaar weer in Kirgizië tegen. James uit Boston USA is alleen aan het fietsen en komt bij gebrek aan gezelschap op de camping even een praatje maken. De dag voor ons vertrek komen twee Poolse fietsers op de camping aan. Vers met de bus uit Istanbul en zij willen nog veel gaan zien de komende drie weken. Op weg naar Ihlara hebben we even met Annina en Paul uit Zwitserland en Australië staan praten. Met de fiets opweg naar Maleisië en dus nog een lange weg te gaan. Zo zie je maar dat alle wegen van fietsers via Kapadokya gaan en dat wij niet de enigen zijn die dit doen. De eerste zes weken geen fietsers gezien en nu kom je er iedere dag wel een paar tegen. Erg gezellig, we hebben elkaar altijd veel te vertellen. We kunnen hier nog wel twee weken blijven staan, zoveel is er te zien en te wandelen, maar we slapen steeds te kort door de luchtballonnen en de warme zon op de tent! We besluiten weer op te pakken en vertrekken zonder specifiek doel naar het noorden op weg naar de Zwarte Zee!
En morgen?......laten we ons weer eens verrassen.....
 |
| Op weg over een hoogvlakte naar Ihlara |
 |
| Paul en Annina ontmoeten we onderweg |
 |
| Bloemenzee vlak voor Ihlara.... |
 |
| Uit het niets doemt de Ihlara vallei op. |
 |
| 14 kilometer lang, 26 bochten, 150 meter diep, 100 kerkjes en ruim 4000 grot woningen!! |
 |
| ....op zoek naar een slaapplaats stuiten we op een verkeersopstopping. |
 |
| Een spaarzaam moment van rust... |
 |
| De eerste drie kilometer van de Ihlara vallei zijn rustig. |
 |
| Tevergeefs opzoek naar Daniël en de twee leeuwen in het Agacli kerkje |
 |
| ...na Belirsima opent de vallei zich. |
 |
| Over een smal pad... |
 |
| Op weg naar de enige moskee! |
 |
| Het eind van de vallei bij het dorpje Selime. |
 |
| Spitsvormige rotsformaties met kerkjes. |
 |
| wachtend op de bus langs de kant van de weg krijgen we watermeloen aangeboden! |
 |
| ....twee zusjes |
 |
| Hasan dagli op de achtergrond op weg naar Güzelyurt. |
 |
| De eerste Byzantijnse kerk in de vallei bij Güzelyurt. |
 |
| De huizen in deze streek zijn grieks, gebouwd door de oorspronkelijke Griekse bewoners. |
 |
| ....velen voorzien van fraaie gevel ornamenten. |
 |
| ...zeer jonge (22) moeder met haar twee dochters (7 en 3). |
 |
| De aardige groenteboer in Güzelyurt, die ons op cay trakteert! |
 |
| Robin is dat niet wat voor je rug?? |
 |
| Het perfect ronde en smaragd groene Narligöl kratermeer. |
 |
| ...een mooie kampeerplek aan het kratermeer. |
 |
| moeder en dochter... |
 |
| Nog meer leden van de familie. |
 |
| Opa en oma met zoon. |
 |
| .....uitzicht vanaf ons balkon in het thermaal hotel!!! |
 |
| 'S morgens vroeg over een zandweg een stukje afsnijden. |
 |
| Fraai gedecoreerde kar geladen met aardappels, die we alleen in dit gebied zien rondrijden. |
 |
| Meisje plukt de zoete aardbeien. |
 |
| ...de zoete aardbeitjes op een broodje met de lunch. |
 |
| Bij het plaatsje Basköy dalen we af in de indrukwekkende vallei op weg naar Soganli. |
 |
| Voordat we bij Soganli gaan wandelen eerst even ontbijten in het zonnetje bij "de camping" |
 |
| Het is prachtig wandelen in de verlaten vallei. |
 |
| Hallo is daar iemand? |
 |
| Een fraai uitgehakt gevel fragment van een niet nader genoemd kerkje. |
 |
| Het zachte ochtendlicht zorgt voor fraaie plaatjes. |
 |
| Een kopje thee na drie uur wandelen gaat er wel in! |
 |
| De toekomstige "waakhonden" hebben nog wat opleiding nodig... |
 |
| Weer terug door de vallei naar Ürgüp. |
 |
| ...we klimmen naar ruim 1600 meter hoogte en dit is onze beloning! |
 |
| Het laatste stuk voor Ürgüp.... |
 |
| Om 5:30 uur vergapen we ons aan de ruim zeventig opstijgende luchtballonen . |
 |
| Er stijgt iedere dag gemiddeld €160.000,- aan toeristen op. |
 |
| Het is een onbeschrijfelijk schouwspel! |
 |
| De Rozen vallei, dichtbij de camping gelegen voert ons door natuurlijk ontstane tunnels. |
 |
| Ook hier zijn enkele kerkjes te bezoeken... |
 |
| Het is een genot om hier wandelen....! |
 |
| De trap die ons voert naar het interieur van een goed verborgen kerk. |
 |
| De karakteristieke rotsformaties waar we doorheen wandelen nabij Göreme. |
 |
| ....mag ik achterop? |
 |
| Illegale foto van het mooiste kerkje in het Göreme openluchtmuseum. |
 |
| Zonsondergang gezien vanaf de Kaya camping. |
 |
Heel vroeg uit de veren om te wandelen tussen de opstijgende ballonen |
 |
| Twintig passagiers per ballon is geen probleem! |
 |
| tijdens een stukje fietsen komen we langs de kameel. |
 |
| ....en kopen we tomaten, uien en knoflook voor de verse pastasaus van vanavond. |
 |
| De liefdes vallei vinden wij persoonlijk de mooiste van de valleien die we hebben bezocht. |
 |
| ..een mooie en afwisselende wandeling. |
 |
| Christel in een prachtig landschap ..! |
