In Armutlu worden we al vroeg op deze reis geconfronteerd met de Turkse gastvrijheid als we geen hotel of pension kunnen vinden. Niet zo gek, aangezien er hier waarschijnlijk nog nooit een buitenlander is gesignaleerd. Via een behulpzame voorbijganger komen we bij Hassan, die Achmed de caféhouder belt. Met handen en voeten, hun twee woorden Engels, onze tien woorden Turks en een fietssprint achter de rode sportwagen van Achmed, belanden we uiteindelijk een uur later in het pas opgeleverde, onbewoonde appartement van de neef van Hassan. Of we de sleutels bij vertrek in de voordeur willen laten zitten!
Het traject van 42 kilometer naar Gemlik is prachtig en dat vinden de Turken ook. De kustlijn is grillig en op een aantal mooie plaatsen zijn appartementen, zomerhuisjes of beachclubs neergezet om tijdens de warme zomers te genieten van deze omgeving. We zijn vroeg in het seizoen en alles ligt er verlaten bij. Je kan hier prima wildkamperen op een strandje of onder de olijfbomen aan het water. Het weer werkt vandaag ook lekker mee met een strak blauwe lucht.
Van Gemlik naar Bursa kiezen we voor de kleinere wegen door de bergen en gaat het serieuzere klimwerk beginnen. De Turken houden geen rekening met gekke fietsers uit Holland en de wegen zijn met een gemiddeld stijgingspercentage van 10% aangelegd. De veelbelovende meegebrachte kaarten (Ryborsch, schaal 1:500.000) zijn hier helaas zo goed als waardeloos! Nagenoeg alle dorpjes die we onderweg passeren staan er niet op, net als veel van de wegen die we volgen. We fietsen hier echter door een gebied waar olijven, appels en noten worden verbouwd, dus er zijn altijd mensen op het land aan het werk om de weg aan te vragen. We wanen ons bij tijd en wijlen in een Toscaans heuvellandschap.
Bursa, de vierde stad van Turkije met zo'n 2 miljoen inwoners heeft een rijke Ottomaanse geschiedenis. De sultans verkozen Bursa in het begin van de 14de eeuw als hoofdstad van het Ottomaanse rijk. Ondanks dat Bursa nu leeft van de zware industrie staan er nog voldoende monumenten over de gehele stad verspreidt die dit onderstrepen. Daarnaast is Bursa mooi gelegen aan de voet van de Uludag bergketen, waar 's winters veel wordt geskied. We gebruiken de stad om te herstellen van de eerste fietsdagen en nemen een kamer voor twee nachtjes in het Cesmeli hotel op steenworp afstand van de levendige bazaar. Doordat Istanbul zo dichtbij is, laten de vele buitenlandse bezoekers Bursa links liggen. De Turken komen hier echter massaal naartoe. We vinden het prettig slenteren door de smalle straatjes en leuke pleintjes van de stad. We worden veel nagekeken, maar men is niet opdringerig en we mogen overal kijken en proeven. Doordat we veel moskeeën, parken en markten willen bezoeken, blijven we nog een nachtje. Ter ontspanning gaan we naar een Hammam en laten ons lekker schoon scrubben en masseren. Als we niet uitkijken zuipen we ons helemaal klem aan de thee, zo vaak wordt het ons op straat aangeboden.
Vandaag staat ons vertrek op het programma. Alles stouwen we weer in de juiste volgorde in de fietstassen. Het is 23 april, een feestdag voor alle Turken. Ze vieren vandaag de terugkomst van de kinderen naar hun vaderland. Er is hier in Bursa ook het één en ander georganiseerd, dus besluiten we nog maar een dagje te blijven plakken. Bij het Ataturk monument vlakbij ons hotel worden de festiviteiten gehouden. We zien groepjes kinderen van verschillende scholen een dansje of liedje opvoeren. Van Grease tot traditionele Turkse dansen. Het is chaotisch georganiseerd op een veel te kleine locatie, maar ja de symbolische waarde bij het Ataturk monument is groter dan de uitvoerbaarheid van de show. Na een bezoekje aan de uit 1336 stammende Ohran Gazi moskee lopen we een Turkse leraar van de universiteit tegen het lijf. We worden uiteraard uitgenodigd voor thee, dit keer in een theehuis met traditionele life muziek. We spreken af om vanavond naar een Derwisj ceremonie te gaan. Eerst pakken we wat rust in ons hotel en gaan de befaamde Iskender kebab proberen, uitgevonden in Bursa in 1867. Je krijgt op knapperig brood lamsvlees met tomatensaus en dikke yoghurt geserveerd.
We zijn mooi op tijd voor de Derwisj dans ergens in een straatje dat we zelf nooit zouden vinden. De ceremonie komt oorspronkelijk uit het stadje Konya, waar wij later deze reis ook doorheen zullen komen. De dans de Selma - is een manier voor de Derwisj dansers om zich door in een trance te geraken los te komen van de aardse beslommeringen en je over te geven aan de liefde van god. Vanavond zien wij jonge jongens een half uur lang zonder misselijk te worden om hun as draaien, terwijl een mannenkoor onder muzikale begeleiding voor de klanken zorgen. Dit alles in een origineel gerestaureerde semahane. Erg indrukwekkend en zeer authentiek, vooral als alle Turkse toeschouwers met volle borst het laatste gebed mee dreunen.
En morgen??? .......hopen we toch echt Bursa te gaan verlaten.
 |
| Lekker fietsweertje!! |
 |
| Appartement van Hassan zijn neef. |
 |
| Fietsen langs de kust |
 |
| Bloemenzee |
 |
| .....wat is het warm hier! |
 |
| Onderweg naar Gemlik |
 |
| ...door de voorsteden van Gemlik |
 |
| notenbomen onderweg nabij Muratoba |
 |
| ...praatje onderweg |
 |
| Lekker rustig fietsen hier. |
 |
| wandelen door Bursa |
 |
| Bezoek aan de Yesil moskee |
 |
| ..de mannen verlaten de moskee |
 |
| het stadhuis van Bursa... |
 |
| smaakt 't...?? |
 |
| Modern Bursa |
 |
| ..Turkse koffie(drab) |
 |
| 23 april Turkse feestdag |
 |
| traditionele Turkse dans |
 |
| Derwisj ceremonie.. |
